திருப்பலியும் சிலுவைப்பலியும்

 

இந்தியாவில் பல்வேறு மதங்கள் உள்ளன. எந்த மதத்தை சார்ந்தவர்களாயினும் ஒவ்வொருவரும் தாங்கள் விரும்பிய வண்ணம் கடவுளுக்கு காணிக்கை செலுத்துவதுää பலி செலுத்துவது இயல்பான ஒன்று. கடவுள் நம்பிக்கை கொண்டுள்ள எந்த நபரும் கடவுளுடன் உறவு கொள்ளää அருள்பெறää நன்றிசெலுத்த துணையாக உள்ளது திருவழிபாட்டுச் செயல்கள்;. திருமுழுக்க பெற்றுள்ள நாம் அனைவரும் திருப்பலியில் கலந்து கொண்டு இறையருள் பெறுகிறோம். ஏனெனில் திருப்பலிதான் மற்ற அனைத்து செயல்களிலும் சிறந்தää உயர்ந்த மன்றாட்டாக உள்ளது என்பதை திருவழிபாட்டு போதனைகளிருந்து அறிந்து கொள்கிறோம். சமீப நாள்களில் கொரோனா தொற்று நோயினால் பாதிக்கப்படக்கூடாது என மறைஆயர்களும்ää அரசு அதிகாரிகளும் திருப்பலியில் பங்கேற்க விலக்கு அளித்த நிலையில் பலருடைய ஏக்கம் ஞாயிறு திருப்பலி இல்லையேää இறைஉறவில் வாழ துணை இல்லையே என கூறக் கேட்டிருப்போம். இத்தகைய வலிமையுள்ள திருப்பலி கல்வாரி பலியின் மறுபலிää மறுநிகழ்வு. திருப்பலியின் மூலம் கடவுளுடனும் ஒருவர் மற்றவருடனும் உள்ள அன்புறவில்ää இறையுறவில் வளர துணைபுரிகிறது. இன்று நாம் கலந்துகொள்ளும் திருப்பலிக்கும் கல்வாரி மலையில் நிகழ்ந்த சிலுவைப்பலிக்கும் உள்ள தொடர்பை அறிந்து கொள்ள முயல்வோம்.

பலி என்பது என்ன?

இஸ்ராயேல் மக்களின் வாழ்வில் 5 வகையான பலிகள் இடம்பெற்றுள்ளது என்பதை விவிலியப் பகுதிகளை கூர்ந்து கவனிக்கும் போது தெரிந்து கொள்கிறோம். லேவியர் நூல் 1-7 வரை உள்ள பகுதிகளில் -எரிபலிää -நல்லுறவுக் காணிக்கைää -பாவக்கழுவாய்க்கான காணிக்கைää -தானியப்படையல்கள்ää -குற்றப்பழி நீக்கும் பலி எனும் ஐந்து வகையான பலிகள் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. எப்படிப்பட்ட பலியாக இருப்பினும் அனைத்து பலிகளுமே கடவுளுக்கு அருகாமையில் ஒரு நபரைää ஒரு குடும்பத்தை அழைத்து வருகின்ற நிகழ்வாகவே விவிலியம் சுட்டி காட்டுகிறது (லேவி 1:2). பல்வேறு பலிகள் மூலம் ஒரு நபர் புனித்தில் வளரää வாழää கடவுளுக்கு பணி புரியக்கூடிய நபர்களாக மாற்றப்படும் அழைப்பாக உள்ளது (லேவி 15.31). காயின் ஆபேல் காணிக்கை (தொநூ 4)ää நோவாவின் காணிக்கை (தொநூ 8:20-21)ää ஆபிரகாமின் பலி (தொநூ 12:7-8)ää இத்திரோவின் பலி (விப 18.12) என கடவுளுக்கு எரிபலிகளையும் காணிக்கைகளையும் செலுத்தினர். கடவுளுக்கென தனி பீடங்கள் அமைத்து காணிக்கைகளையும்ää பலிகளையும் செலுத்தினார்கள். ஏன் இத்தகைய பலிகள் நிறைவேற்றப்பட்டன அதன் முக்கியத்துவம் என்ன என்பதை தெரிந்து கொள்ளவதற்கு முன்பாக இந்த வார்த்தைகளுக்கான விளக்கத்தை புரிந்து கொள்வோம்.

பலி / காணிக்கை

நாம் அடிக்கடி பயன்படுத்துகின்ற காணிக்கை என்ற சொல் இலத்தீன் மூலமொழியிலிருந்து வருவது (ழககநசந) ஒப்ரரே - கொடுத்தல்ää அர்ப்;பணித்தல் அல்லது தன்னிடமுள்ள ஒன்றை கொடுத்தல் என பொருள் கொள்ளலாம். அதேபோல பலி என்ற சொல் இரண்டு இலத்தீன் வார்த்தைகளின் கலவை (ளயஉநச 10 கயஉநசந) புனிதம்ää  செயல்படுத்து அல்லது செய் என்ற இந்த இரண்டு வார்த்தைகளின் கலவையே பலி என பொருள் கொள்ளப்படுகின்றது. புனிதப்படுத்தவதுää புனிதத்தை செயல்படுத்துவது பலி என பொருள்படும். அதே போல எபிரேய மொழியில் கோர்பான் என்ற சொல் காணிக்கை என்ற வார்த்தையை குறிப்பதாகவும்;ää செபா - என்ற சொல் பலி எனவும் பொருள் கொள்ளப்படுவதை அறியலாம். 

பழைய ஏற்பாடு

பலி / காணிக்கை என்ற வார்த்தைகளின் பொருளை அறிந்துகொண்ட நிலையில் விவிலியப்பகுதிதளi ஆராய்ந்து பார்க்கும் போது தான் இந்த வார்த்தைகளின் முழுமையான பொருளை உணர முடியும். மிகக் குறிப்பாக லேவியர் நூல் 3 மற்றும் 4ம் அதிகாரங்களை வாசிக்கும் போது இந்த பகுதிகளில் காணிக்கைகள் என்ற சொல்லும்ää லேவியா நூல் 1 மற்றும் 6ம் அதிகாரங்களை வாசிக்கும் போது பலி என்ற சொல்லும்; பன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இவை இரண்டும் ஒரே மாதிரியான பொருளை உணர்த்தக்கூடியதாக தென்பட்டாலும் இந்த இரண்டு சொற்களுக்கும் பெரிய வேறுபாடுகள் உள்ளன. காணிக்கை தன்னிடமுள்ள ஒன்றை கொடுத்தல்ää ஆனால் பலி என்பது விலங்குகளின் இரத்தத்;தைத் தெளித்துää எரிபலியாகää நறுமணமிக்க பலியாக கடவுளுக்கு அர்ப்பணமாக்குவது. காணிக்கையோ அல்லது பலியோ நிறைவேற்ற பழுதற்ற ஆடு கொல்லப்பட்டு எரிபலியாக நெருப்பிலிடப்பட்டு ஆண்டவருக்கு உகந்த நறுமணமிக்க நெருப்பு பலியாகவும்ää செம்மறியாடு முழுவதையும் சுட்டெரிக்கும் எரிபலி ஆண்டவருக்கு இனிய நறுமணமிக்க நெருப்புப்பலியாகும் (லேவி 29.18). மாசு மறுவற்றää பழுதற்ற கிடாயாகவோää ஆடாகவோ இருக்கட்டும் (லேவி 3:6) என்பதே இஸ்ராயேல் மக்களின் பலியாக அமைந்தது. அதேபோல நல்லுறவுப்பலியாக அமைய கொல்லப்பட்ட ஆட்டின் இரத்தத்தை பலிபீடத்தின் மேல் தெளித்து ஆண்டவருக்கு பலி செலுத்தப்பட்டதை எரிபலி - நெருப்பாலான பலி ஆண்டவர் விரும்பும் நறுமணமிக்க நெருப்புப்பலி ஆகும் (லேவி 1:9) தானியப்படையல்கள் (லேவி 2.2) நல்லுறவுக் காணிக்கைகள் (லேவி 3:5) கடவுளுக்கு செலுத்தப்படும் பலி எனக் குறிப்பிடபட்டுள்ளதை காண முடிகிறது.

காணிக்கையாக இருந்தாலும் பலியானலும் கடவுளுக்கு அர்பணித்து நன்றியாகவோ நேர்ச்சையாகவோ கடவுளுக்கு செலுத்தினர். அதன் மூலம் கடவுளுக்கு ஏற்புடைய நபர்களாக திகழ்ந்தனர். எரிபலியாக நல்லுறவுப் பலியாக படைக்கப்பட்ட பின்பு உறவினர்களை அழைத்து உறவின் விருந்தில் கலந்து கொண்டு குடும்ப உறவினர்களோடும் இறைவனோடும் உள்ள உறவில் (தொநூ 31.54) வளர அழைக்கப்பட்டனர். நல்லுறவுப்பலி குடும்ப உறுப்பினர்கள் குழுவாக குடும்பமாக இணைந்து நிறைவேற்றினர். (1சாமு 20.6-28) அதேபோல இத்தகைய நல்லுறவுப்பலிகள் திருப்பயணத்தின்போதும் திருவிழா சமயங்களிலும் நிறைவேற்றப்பட்;டதை காணலாம்  (1 சாமு 1.21 2.19) இப்படிபட்ட பலிகள் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தும் நிகழ்வுகளாக கொண்டாடப்பட்டன. குடும்பம் முழுவதும் ஒன்று சேர்ந்து மகிழ்சியை பகிர்ந்து கொண்டு ஒன்றாக கூடி பலிசெலுத்தி உணவை உண்டு உறவை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டனர். அதேவேளையில் விலங்குகளின் இரத்தம் தெளிக்கப்பட்டு எரிபலி செலுத்தி இறைஉறவில் வளர முயன்றனர். ஏன் விலங்குகளின் இரத்தம் தெளிக்கப்பட்டது எனில் இரத்தமே உயிர் (இச 12.23 லேவி 17.11) எனவே விலங்குகளின் இரத்தத்தை செலுத்தி பலி நிறைவேற்றப்பட்டதை வரலாற்று பார்வையில் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. பழைய ஏற்பாட்டில் இறைவனுடன் ஒப்புரவாகவும் பாவ மன்னிப்பு பெறவும்ää அருள்வரங்களைப் பெறவும் இறைவனுக்கு ஒப்புக்கொடுக்கப்பட்டதே பலி. பொதுவாக பலி கொடுப்பதற்கு ஒரு சோடி புறாக்கள் செம்மறி ஆடுகள் காளை மாடுகள் அல்லது மற்ற மிருகங்களை பலி இட்டனர். இன்னும் ஒருசில சமயங்களில் விளைச்சல் நிலத்தில் இருந்து பெறப்பட்ட தானியங்களும் விலங்குகளும் முழுவதுமாக எரிக்கப்பட்டு கடவுளுக்கு எரிபலியாகவும் பாவம் நீக்கும் பலியாகவும் ஒப்புக்கொடுக்கப்பட்டது. 

புதிய ஏற்பாடு

இயேசு ஆண்டவர் பாவ மாசு இல்லாத நிலையில் தன்னையே கடவுளுக்கு உகந்த பலியாக ஒப்புக்கொடுத்தார். (1 யோவான் 3.5). நாம் கிறிஸ்து வழியாக தமக்கு ஏற்புடையவராகுமாறு கடவுள் பாவம் அறியாத அவரை பாவநிலை ஏற்கச் செய்தார் (2 கொரி 5.21). புதிய ஏற்பாட்டில் இயேசு ஆண்டவர் தம்மையே முழுவதுமாக இறைவனுக்கு பலியாக்க கூடிய நிலையில் உலகின் பாவங்களை போக்கும் செம்மறியாகவும் குருவாகவும் பலிபீடமுமாகவும் திகழ்கின்றார் என்பதை விவிலியப் பின்னனியில் காண முடிகிறது. இயேசு ஆண்டவர் கல்வாரி மலைமேலே தமது உயிரை சிலுவையில் பலியாக்கியது மற்ற அனைத்து பலிகளையும் விட உயர்ந்த பலியாக உள்ளது. இயேசுகிறிஸ்து ஒரேஒருமுறை தம் உடலை பலியாக செலுத்தியதன் மூலம் நாம் தூயவராக்கப்பட்டுள்ளோம் (எபி 10.10). இதையே நாம் நற்கருணை பலி இயேசுவின் தியாகப்பலி திருப்பலி என கொண்டாடுகின்றோம்.

இயேசுவின் கல்வாரி பலி அனைத்து மக்களின் பாவம் போக்கும் பலி. இந்த சிலுவைப்பலியின் மூலம் இயேசு ஆண்டவர் தந்தையாம் இறைவனுக்கு முழுமையாக தம்மையே ஒப்புக்கொடுக்கிறார். உலக மக்களின் பாவங்களை போக்க கூடியதும் அனைவருக்கும் மீட்பை வழங்கக் கூடிய செயலுமாக அமைந்துள்ளது ஆண்டவர் இயேசுவின் கல்வாரி பலி. யேசு ஆண்டவர் தனது கல்வாரி பலியை நிறைவேற்றுவதற்கு முன் சீடர்களுடன் இறுதி இரவுணவு வேளையில் இதை என் நினைவாக செய்யுங்கள் என சொல்லி நற்கருணை பலியை நினைவு கூர்ந்து கொண்டாட மீண்டும் மீண்டும் இந்த கல்வாரி பலியை கொண்டாடுவதன் மூலம் ஆண்டவர் இயேசு ஏற்படுத்திய மீட்பின் வழியில் பயணம் செய்யக்கூடிய ஆற்றலை நாம் அடைந்து கொள்ள துணைபுரிகிறது. 

திருப்பலியும் கல்வாரிப் பலியும்

நாம் ஒவ்வொரு முறையும் திருப்பலியில் கலந்துகொள்ளும் போது யேசுவின் முன்னிலையில் கூடிவருகிறோம். அதுபோல கல்வாரி பலியில் பங்கேற்கும் வாய்ப்பைப் பெறுகிறோம். அன்று கல்வாரியில் நிகழ்ந்த அதே பலி ஒவ்வொரு திருப்பலியிலும் நிகழ்கிறது. கல்வாரி பலி இரத்தம் சிந்தி நிறைவேற்றப்பட்டதுää ஆனால் திருப்பலி இரத்தம் சிந்தாத நிலையில் நிறைவேற்றப்படும் பலியாகும். எனதே தான் பவுல் அடியர் இப்படி குறிப்பிடுகிறார் கடவுளுக்கு உகந்தää தூயää உயிருள்ள பலியாக உங்களை படையுங்கள் (உரோ 12.1) கிறிஸ்து உங்களுக்காக தம்மை நறுமணம் வீசும் பலியும் காணிக்ககையுமாகக் கடவுளிடம் ஒப்படைத்து உங்களிடம் அன்பு கூர்ந்தது போல நீங்களும் அன்பு கொண்டு வாழுங்கள் (எபே 5.2) எனவும் இயேசு கிறிஸ்துவின் வழியாக கடவுளுக்கு உகந்த ஆவிக்குரிய பலிகளை படைக்கும் தூய குருக்களின் கூட்டமாகவும் இருப்பீர்களாக (1 பேதுரு 2.5) என பேதுருவும் குறிப்பிடுகிறார். 

கல்வாரி பலியும் திருப்பலியும் இருவகையான பலிகளானாலும் நம்மை கடவுளுடன் உறவு கொள்ளக்கூடிய வகையில் இணைக்கக்கூடிய வல்லமை கொண்டதாக உள்ளது. கல்வாரிப் பலியை மையப்படுத்திய அருள் அடையாளப்பலியே திருப்பலி. அருள்அடையாளக் கொண்டாட்டத்தில் குறிப்பாக திருப்பலியில்; அருள்பணியாளர் மறுகிறிஸ்துவாக செயல்படுகிறார் பலி நிறைவேற்றுகின்றார் (எபி 4.14) எனவே தான் ஒவ்வொரு திருப்லியிலும் அருள்பணியாளரோ ஆயரோ சகோதர சகோதரிகளே என்னுடையதும் உங்களுடையதுமான இப்பலி இறைவனுக்கு ஏற்றதாகும்படி மன்றாட அழைப்பு தருகிறார். அதோடு முதல் நற்கருணை மன்றாட்டில் ஆண்டவரே உமது விண்ணகத்தூதர்கள் இக்காணிக்கைகளை உமது விண்ணகத்திருப்பீடத்திற்கு எடுத்துசெல்ல வேண்டுமென வேண்டுதல் புரிகிறார். தந்தையாம் இறைவன் தன் ஒரே மகன் யேசுவை நமக்காக பாவ உருவாக்கினர் (2 கொரி 5.21). கல்வாரி மலையில் இயேசு ஆண்டவர் தந்தையே என் ஆவியை உமது கையில் ஒப்படைக்கிறேன் (லூக் 23.46) என மன்றாடினார். காரணம் சிலுவையில் தனது உயிரைத் தியாகம் செய்த ஆண்டவர் தந்தையாம் இறைவனின் கரத்தில் ஒப்புக்கொடுத்தார். அதேபோல திருப்பலியில் அருள்பணியாளரின் கைகளிலிருந்து தந்தையாம் கடவுளுக்கு அர்ப்பணமாக்குகிறார். சிலுவைப்பலியும் திருப்பலியும் ஒரே பலி. கூட்டுவதோ குறைப்பதோ அல்ல. ஓரே இயேசு ஓரே பீடம்ää ஓரே பலி. இயேசுவே செம்மறியாக பலியானார்ää கல்வாரியில் தனது உயிரைத்தந்தார்.

திருப்பலி நமது பலி

திருப்பலியில் பயன்படுத்தப்படும் மெழுகுதிரி ஒளியாகிறது கோதுமை அப்பம் இயேசுவின் உடலாகிறது திராட்சை இரசம் இயேசுவின் இரத்தமாகிறது. அதே நிலையில் திருப்பலியில் நம்மையே பலி பொருளாக ஒப்புக்கொடுக்கும் வாய்ப்பைத் தருகிறார். நமது கவலை வேதனைää துன்பம் துயரம் வருத்தம் மகிழ்சி நமது இயலாமை நமது குடும்பம் வேலை அனைத்தையும் ஆண்டவர் இயேசுவின் பாதத்தில் அர்ப்பணிக்கும் ஆற்றலைத்த் தருகிறார். நமது வாழ்வையே தந்தையாம் இறைவனுக்கு ஆண்டவர் இயேசுவின் கல்வாரி பலியோடு அர்ப்பணமாக்கும் ஆற்றலைத்  திருப்பலி தருகிறது. ஆண்டவர் இயேசுவில் நம்பிக்கை கொண்டு திருமுழுக்கு பெற்றுள்ள நாம் அனைவரும் இயேசுவின் கல்வாரிப் பாடுகளிலும் பங்கேற்கிறோம்;. திருப்பலி எனும் அருள் அடையாளக் கொண்டாடத்தின் மூலம் ஆண்டவர் இயேசுவவுடன் பயணம் செய்யவும் பங்கேற்கவும் அருள் தருகின்றார். எனவே தான் திருப்பலியில் பயன்படுத்தப்படும் அனைத்து மன்றாட்டுகளும் ஆண்டவர் இயேசுவுடன் இணைந்து தந்தையாம் இறைவனுக்கு செலுத்தப்படுகின்ற மன்றாட்டாக அமைந்துள்ளது. ஆண்டவர் இயேசு இறைவார்தையிலும்ää அப்ப இரசத்திலும்ää திருப்பலி நிறைவேற்றும் அருள்பணியிலும் நம்பிக்கை கொண்ட திருக்கூட்டத்திலும் செயல்படுகிறார். ஏனவெ கல்வாரி பலியும் திருப்பலியும் ஒரே பலி. இயேசு தம்மையே தந்தையாம் இறைவனுக்கு அர்பணித்தார். திருப்பலி அருள் அடையாளக் கொண்டாட்டத்தில் மறுகிறிஸ்துவாக இருந்த செயல்படுகின்ற அருள்பணியாளர் கையில் அப்ப இரச வடிவில் தந்தையாம் இறைவனுக்கு அர்ப்பணமாக்குகிறார். இயேசுவே பலி நிவேற்றுகிறார் பலிபொருள். நம்பிக்கையாளர் இறைவனுடனும் அடுத்தவருடனும் உள்ள உறவு ஒன்றிப்பில் வாழ செயல்பட தமது உடலையே இரத்தத்தையே உணவாக வழங்குகிறார். அனைத்துலகினரின் வாழ்வை உறுதி செய்ய திருப்பலியில் பலியாகுகின்றார். எனவே சிலுவைப்பலியும் திருப்பலியும் ஒன்றே. காரணம் ஒரே  பீடம் ஒரே பலி ஒரே இயேசு.

கத்தோலிக்க திருஅவையில் அன்னை மரியா

 

      கத்தோலிக்க திருஅவையின் செயல்பாடுகளில் மிகவும் குறிப்பிடக்கூடியதும் நெடுங்காலமாக கடைபிடிக்கப்பட்டு வரும் சிறந்த ஒரு பக்திமுயற்சி அன்னை மரியாவுக்கு செலுத்தப்படுகின்ற பக்தி. சமீப நாள்களில் சில பிரிந்த சபையினர் அன்னை மரியாவின் பக்தியை குறித்து சரியான புரிந்துணர்வு இல்லாமையால் குறைகூறி வருவதும் உண்டு. கத்தோலிக்க திருஅவையின் வாழ்வில் முக்கியத்துவம் பெறுவது திருவிவிலியம் மற்றும் திருஅவையின் மரபு. ஆனால் பிரிந்த சபையினர் திருவிவிலியத்தை மட்டுமே ஏற்றுக்கொள்கின்றனர்;ää திருஅவையின் மரபு நிலைகளை ஏற்றுக்கொள்வதில்லை எனவேதான் தொடர் தாக்குதலும்ää கத்தோலிக்க நம்பிக்கையாளர்களை குழப்புவதும் நடைபெற்றுக் கொண்டே இருக்கிறது. திருஅவையின் மரபு தொடக்க கால கிறிஸ்தவர்கள் எப்படியெல்லாம் இறைமகன் இயேசுவை ஆராதித்தனர்ää கடவுளை வழிபட்டனர்ää கிறிஸ்தவ வாழ்வை வாழ்ந்தனர் என்ற நடைமுறை செயல்பாடுகளை மையப்படு;த்தியது. இவைகளை திருஅவையின் திருவழிபாட்டு செயல்கள் மற்றும் திருஅவையின் போதனையிலிருந்து உணர முடியும்.

1. திருவிவிலியம்

    கடவுளின் அன்பையும்ää இயேசுவின் மீட்பையும்ää தூய ஆவியாரின் வழிநடத்துகின்ற நிலைகளையும் விவிலியத்தின் பல பகுதிகள் மையப்படுத்துகின்றன. ஆனால் அன்னை மரியாவைக் குறித்த சிந்தனைகளை அதிகமாக விவிலியத்தில் காணமுடியாது. பழைய ஏற்பாட்டு பகுதிகள் இறைவனது அன்பைää பாதுகாப்பைää பராமரிப்பை மையப்படுத்தியுள்ளது. புதிய ஏற்பாட்டு பகுதிகள்  இயேசுவின் வாழ்வுää போதனைää புதுமைகள் இவைகளை மையப்படுத்தி உள்ளது மற்றும் இயேசுவின் பணிää செயல்பாடுகள். புதுமைகள்ää இறையாட்சியின் நிலை குறித்து காணமுடிகிறதுää ஆனால் அன்னை மரியாவின் வாழ்வையும் செயல்பாடுகளையும் தெரிந்து கொள்ள கூடிய வகையில் திருவிவிலியப் பகுதிகளை புரட்டி பார்க்கும் போது நமக்கு குறைந்த சான்றுகளே உள்ளன. அவைகள் மிகவும் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. பழைய ஏற்பாட்டு பகுதிகள் அன்னை மரியாவை நேரடியான நிலையில் குறிப்பிடுவதில்லை ஆனால் சற்று கூர்ந்து நோக்கினால்; தான் அன்னை மரியாவின் ஈடுபாட்டை உணர முடியும். குறிப்பாக

- தொடக்கநூல் 3.15  உனக்கும் பெண்ணுக்கும்ää உன் வித்துக்கும் அவள் வித்துக்கும் பகையை உண்டாக்குவேன். அவள் வித்து உன் தலையை காயப்படுத்தும். நீ அதன் குதிங்காலைக் காயப்படுத்துவாய்.

- எசாயா 7.14 ஆண்டவர் தாமே உங்களுக்கு ஓர் அடையாளத்தை அருள்வார். இதோ கருவுற்று இருக்கும் அந்த இளம்பெண் ஓர் ஆண்மகனை பெற்றெடுப்பார்.

- மீக்கா 5.2 நீயோ பெத்தலேகேமேää யூதாவின் குடும்பங்களுள் மிகச் சிறியதாய் இருக்கின்றாய் ஆயினும் இஸ்ராயேலை என் சார்பாக ஆளப்போகின்றவர் உன்னிடமிருந்தே தோன்றுவார்.

இந்த பழைய ஏற்பாட்டு பகுதிகள் புதிய ஏற்பாட்டில் உள்ள இறைவனின் மீட்புத் திட்டத்துடன் இணைத்து வாசிக்க முயன்றால்தான் இந்த பகுதிகளில் மறைந்துள்ள அன்னை மரியாவை கண்டு கொள்ள வேண்டும். ஆனால் புதிய ஏற்பாட்டில் உள்ள ஒரு சில பகுதிகளை கவனிக்கின்ற போது அன்னை மரியா இறைவனின் மீட்புப் பணியில் நேரடி தொடர்பு கொண்டு செயல்படுவதை தெளிவாக அறிந்து கொள்ள முடியும்.

- மாற்கு நற்செய்தியில் அதிக முக்கியத்துவம் பெறுவது இயேசுவின் பாடுகள்ää மரணம்ää உயிர்ப்பு எனவே அன்னை மரியாவைப்பற்றிய குறிப்புகளில்; 3. 31-35 ல் யார் என்னுடைய தாய்ää யார் என்னுடைய சகோதரர் எனவும் 6.1-6 ல் இவர் தச்சன் மகன் அல்லவாää மரியாவின் மகன்தானே என்ற குறிப்புகளை காணமுடிகிறது. மாற்கு நற்செய்தியாளர் மையப்படுத்த விரும்பிய இயேசுவின் பாடுகளைää மரணத்தை அடிகோடிட்டு காட்டுகிறார். எனவே அன்னை மரியாவை அதிகமாக மையப்படுத்தவில்லை என்பதை அறிய முடிகிறது.

- மத்தேயு நற்செய்தியில் அன்னை மரியா கடவுளால் தனிப்பட்ட முறையில் தேர்ந்து கொள்ளப்பட்டவர் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறார். 1-2 பகுதிகளில் இயேசுவின் பிறப்போடு தொடர்புள்ள அன்னைமரியாவின் செயல்பாடுகளை காணலாம். மற்றும் 12.46-50 யார் என் தாய்? யார் என் சகோதரர்?. 13.53-55 இவர் தச்சருடைய மகன் அல்லவாää மரியாவின் மகன் தானே எனும் குறிப்புகளை காணமுடிகிறது. கடவுளால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அன்னை மரியா கடவுளை முதன்மை படுத்தி வாழ்ந்தவர் என்பதை குறிப்பிட்டு கூறமுடியும்.

- லூக்கா நற்செய்தியில் அன்னை மரியா கடவுளின் விருப்பத்தை ஏற்று செயல்பட்டவர் என்பதை தெளிவாக குறிப்பிட்டு உணர்த்துகி;றார். இயேசுவின் பிறப்பின் முன்னறிவிப்பு - 1.26-36ää மரியா எலிசபெத்தை சந்தித்தல் - 1.39-45ää மரியாவின் பாடல் - 1.46-56 போன்ற இந்த விவிலியப் பகுதிகளை கூர்ந்து நோக்கும் போது கபிரியேல் வானதூதர் அன்னைமரியாவுடன் உரையாடல் நடத்துகின்றார்ää கடவுளே அன்னைமரியாவை அருள்மிகப் பெற்றவரேää ஆண்டவர் உம்முடன் இருக்கிறார் என வாழ்த்துகிறார். கடவுள் பார்வையில் மதிப்பு மிகுந்த மற்றும் அருள்மிகுந்த நபராக அன்னை மரியாiவை லூக்க நற்செய்தியாளர் அடையாளப்படுத்துகிறார். மேலும் 8.19-21 உம் தாயும் சகோதரர்களும் உம்மை பார்க்க விரும்பி வெளியே நின்றுகொண்டிருக்கிறார்கள் என்ற குறிப்பை கவனிக்கும் போதும் அன்னை மரியா ஆண்டவர் இயேசுவுடன் பயணித்தவர் என்பதை காணமுடிகிறது.

- யோவான் நற்செய்தியாளர் இயேசுவை மீட்பராகவும்ää இயேசுவால் மட்டுமே புதுவாழ்வை வழங்கமுடியும் என்ற எண்ணங்கள் மிளிர்ந்து காண முடிகிறது. 2.1-11 காணாவூர் திருமண நிகழ்சிää 19.25-29 கல்வாரி சிலுவையடியில் அன்னைமரியா இந்த பகுதிகளை வாசிக்கும் போது யோவான் நற்செய்தியாளர் இயேசுவின் தாய் எனவும்ää ஆண்டவர் இயேசுவின் இறுதி மரணம் வரை பயணித்தவர் அன்னை மரியா என்பதையும் தெளிவுபடுத்துகிறார்.

- கலாத்தியர் 4.4 கடவுள் தம் மகனை பெண்ணிடம் பிறந்தவராகவும் திருச்சட்டத்திற்கு உட்பட்டவராகவும் அனுப்பினார்

- திருவெளிப்பாடு 12.1 வானில் பெரியதோர் அடையாளம் தோன்றியது பெண் ஒருவர் காணப்பட்டார். கதிரவனை ஆடையாக அணிந்திருந்தார். நிலா அவருடைய காலடியில் இருந்தது. அவர் 12 விண்மீன்களை தலைமீது சூடியிருந்தார். இங்கே பெண்ணும் அரக்கப் பாம்பும் ஒப்புமை படுத்தப்படுகிறது.

மேலே குறிப்பிடப்பட்ட இந்த புதிய ஏற்பாட்டு பகுதிகளை பார்க்கும்போது அன்னை மரியாவைப் பற்றிய குறிப்புகள் மிகக் குறைவாகவே இருந்தாலும் இவைகள் சுட்டிகாட்டுகின்ற உள்ளாந்த உண்மைகளைää கருத்துக்களை புரிந்து கொள்ள தூய ஆவியாரின் வல்லமை பெற்ற நபரால் தான் முடியும். காரணம் அன்னை மரியா தூய ஆவியாரின் வல்லமை நிரம்ப பெற்ற நபர் என்றும் இயேசுவின் தாய் என்றும் நற்செய்தி பகுதிகள் நமக்கு தெளிவு படுத்துகின்றன. கடவுள் பார்வையில் மதிப்பு மிகுந்த நபராக அன்னை மரியாவை நற்செய்தியாளர்கள் அடையாளப்படுத்துகின்றனர்.

திருஅவையின் மரபு

கத்தோலிக்க திருஅவையின் மரபுää பாரம்பரிய செயல்பாடுகள் மற்றும் கடைபிடிக்கப்பட்டு வந்த செயல்கள் தூய ஆவியாரிடமிருந்தே வருகின்றது என்பதை இங்கே உணருவது நல்லது. இவைகளை விவிலியத்தில் காணமுடியாதுää இருப்பினும் திருஅவையின் வாழ்வில்ää தொடக்க கால கிறிஸ்தவர்களின் வாழ்வில் மற்றும் அவர்களது நடைமுறை செயல்பாடுகளில் கண்டுகொள்ள முடியும். மிகக்குறிப்பாகää தொடக்க கால கிறிஸ்தவர்கள் எப்படி கடவுளைää இயேசுவை ஆராதித்தனர் என்றும் கிறிஸ்தவ வாழ்வை வாழ்ந்தனர் என்பதை நாம் அறிந்து கொள்ள ஒருசில சான்றுகளை கூர்ந்து கவனிக்கும்போது

- ஆயர் போலிகார்ப் (135) வேதசாட்சியம் குறித்த குறிப்புகள் மிகவும் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. இயேசுவை ஒருநாளும் மறுதலிக்க முடியாது பிற கடவுள்களை ஆராதிக்கவும் முடியாது. ஆனால் மறைசாட்சிகள் இயேசுவுக்காக தங்களது உயிரைத் தியாகம் செய்தவர்கள். அன்னை மரியா இயேசுவின் தாய் எனவே அன்னைமரியாவுக்கு ஏற்புடைய அன்பைää வணக்கத்தைää மரியாதையை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்பதை குறிப்பிடுகிறார்.

- 2ம் நூற்றாண்டை சார்ந்த பிரிசில்லா குகைக்கல்லறையில் அன்னைமரியா குழந்தை யேசுவை தனது மடியில் தாங்கி பிடித்துள்ளதைப் போன்ற ஓவியம் தொடக்க கால கிறிஸ்தவர்கள் அன்னை மரியாவுக்குரிய தங்கள் வணக்கத்தைää மரியாதையைää பக்தியை வெளிப்படுத்தியுள்ளனர்; என்பதை தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது.

- யாக்கோபின் நற்செய்தி:  நற்செய்திகளுக்கு முன்பு இருந்த இந்த நற்செய்தியில் தான் அன்னை மரியாவின் பெற்றோhகள்; சுவக்கின் மற்றும் அன்னம்மா என்றும் அன்னை மரியாவின் பிறப்புää இளமைப்பருவம் குறித்து அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

- உரோமை நகர ஹிப்போலிடஸ் (3 ம் நூற்றாண்டு) அன்னை மரியாவுக்கு கொடுக்கப்பட்ட உயர் வணக்கத்திற்கான சுதந்திரம் இருந்ததாக குறிப்பிடுகின்றார். எனவேதான் புனித அம்புரோஸ் மிலான் நகர ஆயராக நியமிக்கப்பட்டபோது அன்னை மரியாவுக்கு வணக்கம் செலுத்தி மிலான் நகரின் ஆயராக பொறுப்பேற்றுக் கொண்டார் என்பதை காணமுடிகிறது.

- எபேசு நகரத்திருச்சங்கம் (431) அன்னைமரியா கடவுளின் தாய் என்ற உண்மையை ஏற்று அறிக்கை செய்தபின் அன்னை மரியாவின் பெயரால் பல பெரிய ஆலயங்கள் உருவாயின. 5ம் நூற்றாண்டில் உருவாக்கப்பட்ட அன்னை மரியாவின் பெருங்கோவில் உரோமையில் உள்ளது. இதுவே கத்தோலிக்க திருஅவையில் அன்னை மரியாவின் பெயரால் உருவாக்கப்பட்ட முதல் ஆலயம். அதன்பிறகு 6 மற்றும் 7ம் நூற்றாண்டுகளில் அன்னை மரியாவின் பெயரில் பல ஆலயங்கள் உருவாயின மற்றும் பக்தி செயல்களும் இடம் பெறலாயின.

- 1208 புனித தோமினிக் அன்னை மரியாவிடம் பெற்ற காட்சியில் செபமாலையை பெற்றுக் கொண்டதாக அறிகிறோம். தொடக்க காலத் திருஅவையில் இருந்த 150 திருப்பாடல்களை பாடி செபித்ததைப் போன்று கபிரியேல் தூதர் அன்னை மரியாவை வாழ்த்தி சொன்ன புகழ்ச்சியை மையப்படுத்திய செபமாலை பக்தி உலகின் அனைத்து பகுதிகளிலும் தோமினிக்கன் சபையைச் சார்ந்த துறவிகள் பரப்பினர்.

- 1251 புனித சைமன் ஸ்தாக் கார்மேல் மலையில் அன்னை மரியாவின் காட்சியை கண்டவர். அன்னை மரியா அந்த காட்சியில் உத்தரியத்தை அணிந்து கொள்;பவர்கள் நரக நெருப்பிலிருந்து காக்கப்படுவார்கள் என்பதை கார்மேல் சபை துறவிகள் அதிகமாக வலியுறுத்தி உத்தரியம் அணியும் பழக்கம் கத்தோலிக்க திருஅவையில் உருவானது.

- 1531 குவதலூப் நகரில் அன்னை மரியாவின் காட்சி மற்றும் சலேத் நகர்ää லூர்து நகர்ää பாத்திமா நகர் போன்ற இடங்களில் அன்னை மரியா காட்சி மூலம் உலகம் அனைத்தும் மனம் மாறவும் செபமாலையை செபித்து உடலிலும் உள்ளத்திலும் நலம் பெற்றுக்கொள்ள கூடிய அளவில் அன்னை மரியாவின் புதுமைகள் உலகம் முழுவதும் பகிர்ந்துகொள்ளப்பட்டது.

    இந்த வரிசையில் அன்னை மரியாவின் பெயரில் இன்று திருஅவையில் ஏறக்குறைய 1600க்கும் மேற்பட்ட பெயர்களில் அன்னை மரியாவை அழைப்பதும்ää விழா கொண்டாடுவதும் நடைமுறையில் உள்ளன. காரணம் அன்னை மரியாவின் பக்தி வளர்ச்சி அடைந்து கொண்டிருப்பதுதான். ஏறக்குறைய 19ம் நூற்றாண்டுகளில் அன்னை மரியாவின் பக்திமுயற்சிகள் கத்தோலிக்க திருஅவையில் அதிகரித்தன. திருத்தந்தையர்கள் குறிப்பாக புனித 12ம் பயஸ்ää புனித 6ம் பால்ää புனித இரண்டாம்; ஐhன் பவுல் அன்னை மரியாவின் பக்திமுயற்சிகளை திருஅவை முழுவதும் பரப்பவும்ää அனைத்து கத்தோலிக்கரும் கடைபிடிக்கவும் வலியுறுத்தினர். அதோடுää பல்வேறு புதிய விழாக்களும் பக்தி முயற்சிகளும் உருவாயின. குறிப்பாக கன்னி மரியா அரசி (1954) மே மாத வணக்கமாதம் (1965)ää செபமாலை பக்தி (1974)ää ஒளியின் மறையுண்மைகள் (2002);ää அன்னை மரியா திருஅவையின் தாய் (2018) என்பன குறிப்பிடத் தக்கவை. இத்தகைய பக்தி முயற்சிகள் மூலம் அன்னை மரியாவின் பரிந்துரையை அனைத்து கத்தோலிக்க மக்களும் உணர முடியும் எனத் திருஅவை கற்பிக்கிறது.

திருஅவையின் போதனையில்

    

    இரண்டாம் வத்திக்கான் சங்கம் (1965) குறிப்பாக திருஅவை தொகுப்பு எண் 66ல் குறிப்பிடுவதுää அன்னை மரியா அனைத்து வானதூதர்களையும் விட உயர்ந்தவர். இயேசுவுக்கு அடுத்த நிலையில் கடவுளின் மீட்புத்திட்டத்தில் சிறந்த பங்கு வகிப்பவர். எனவேதான் அன்னை மரியாவுக்கு உயர் வணக்கம்ää இது கடவுளை ஆராதிப்பதிலிருந்து வேறுபடுகிறது. ஆண்டவர் இயேசுவை முழுமையாக பின்பற்ற தேவையான தாயன்புடன் பரிந்துபேசி மன்றாடுகிறார் என்பதை தெளிவுபடுத்துகிறது.

    கத்தோலிக்க திருஅவைச் சட்டம் எண் 1186 இறைமக்களின் புனிதத்தை ஊக்குவிக்கும் படியாக அனைவருக்கும் தாயாக கடவுளால்; ஏற்படுத்தப்பட்ட அன்னை மரியாவிடம் தனிச்சிறந்த மற்றும் பிள்ளைகளுக்குரிய வணக்கத்தை வெளிப்படுத்த திருஅவை இறைமக்களை தூண்டுகிறது.

கத்தோலிக்க திருஅவையின் மறைக்கல்வி எண் 1161 திருவழிபாட்டு கொண்டாட்டத்தின் எல்லா அடையாளங்களும் கடவுளின் தாயான அன்னை மரியாää புனிதர்கள் அனைவரும் ஆண்டவர் இயேசுவுடன் தொடர்பு உள்ளவர்கள் என்பதை அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

- அனைத்து கிறிஸ்தவர்களின் தாய் திருத்தந்தை 6ம் பால் 1944.

- விண்ணக மண்ணக அரசிää திருத்தந்தை 9ம்ää 12 பத்திநாதர் 1954

- உடன் இரட்சகிää திருத்தந்தை 10ம் பத்திநாதர்ää

- இணைப்பாளர்ää திருத்தந்தை 12ம் பத்திநாதர்ää 1954.

- மே வணக்கமாதம்ää திருத்தந்தை 6ம் பவுல்ää 1965.

- அன்னை மரியாவின் பக்திää 6ம் பவுல்ää 1974.

- மீட்பரின் அன்னைää திருத்தந்தை 2ம் அருள்சின்னப்பர்ää 1987.

- அன்னை மரியாவின் திருச்செபமாலைää 2ம் அருள்சின்னப்பர்ää 2002.

திருஅவையின் போதனைகளில் சிறந்த 4 மறைக்கோட்பாடுகள்

1. கடவுளின் தாய்..431.. எபேசுநகர திருச்சங்கம்

2. என்றும் கன்னி.. 649.. லாத்தரன் திருச்சங்கம்

3. அமல உற்பவி ...1854.. திருத்தந்தை 9ம் பத்திநாதர்

4. அன்னையின் விண்ணேற்பு..1950.. திருத்தந்தை 12ம் பத்திநாதர்

அன்னை மரியாவைக் குறித்த சிந்தனைகளை விவிலியப் பின்னனியிலும்ää திருஅவையின் மரபிலும்ää திருஅவையின் போதனையிலும் உற்று நோக்கும் போது இந்த உண்மைகளை தெளிவாக அறிய முடிகிறது. அன்னை மரியா கடவுளின் விருப்பத்திற்கு அடிமை எனத் தங்களையே அர்ப்பணித்து செயல்பட்டதன் வழியாக பல வழிகளில் அன்னை மரியாவுக்கு கொடுக்கப்படும் வணக்கம் இன்றும் வளர்ச்சி அடைந்து கொண்டே வருகிறது. கத்தோலிக்க திருஅவையில் இடம் பெறும் அன்னை மரியாவின் வணக்கத்தை யாரும் தவறாக கருதக் கூடாது காரணம் கடவுளே கபிரியேல் வானதூதர் மூலம் அன்னை மரியாவை வாழ்த்தினார் அப்படியெனில்; இயேசுவை பின்பற்றுகின்ற ஒவ்வொருவரும் அன்னை மரியாவை ஏற்றுக்கொள்ளவும்ää உயர்ந்த மரியாதையும் வணக்கமும் செலுத்துவதை குறித்து சரியான புரிதலை உருவாக்கி கொள்ளவும் முயற்சிகள் மேற்கொள்வது மிகவும் வரவேற்புக்குரியது. கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவர்கள் அன்னை மரியாவை கடவுளாக பார்பதில்லை மாறாக இறைவனின் மீட்புத்திட்டத்தில் சிறப்பு பங்கு வகிப்பதால் அன்னை மரியாவுக்கு உயர் வணக்கம் கொடுக்கின்றனர். பிறகு ஏன் பிரிந்த சபையினர் அன்னை மரியாவை ஏற்றுக்கொள்வதில்லை என்ற கேள்வி உதயமாகலாம். ஏதாவது ஒரு வகையில் வேறுபட்டு இருக்க வேண்டும் என்பதிலும் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவர்களை குழப்ப வேண்டும் என்ற மனநிலையில் செயல்படுபவர்கள் பலர் உண்டு. எனவே தான் தங்களுக்கு சாதகமானவைகளான  பத்தில் ஒரு பங்கு காணிக்கைää இறைவார்த்தை பகிர்வுக்கு மட்டுமே அதிக முக்கியத்துவம் போன்ற போதனைகளை அதிகமாக மையப்படுத்தவும் அன்னை மரியாவை குறித்தும்ää திருஅவையின் மரபுää போதனைää கோட்பாடுகளையும் ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கின்றனர்ää அதே போல அன்னை மரியாவுக்கு செலுத்தப்படும் உயர் வணக்கத்தை புரிந்து கொள்ளும் ஆற்றலும் அவர்களுக்கு இல்லை என்பதை தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. கத்தோலிக்க நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தி அன்னை மரியாவை ஏற்றுக்கொண்டு பக்தி முயற்சிகளை கடைபிடிக்கும் போது புனித பெர்னார்து குறிப்;பிடுவது போன்று அன்னை மரியாவை நம்பி வந்தவர்கள் எவரும் வெறுமையாக செல்ல முடியாது. இத்தகைய வல்லமைமிகுந்த பரிந்துரையை அன்னை மரியாவின் திருத்தலங்களுக்கும்ää ஆலயங்களுக்கும் சென்று கவனித்தால் தான் உணரமுடியும். இயேசுவை மையப்படுத்தää இறைவல்லமையை மையப்படுத்தி வாழ அன்னை மரியா சிறந்த மாதிரி.

Blessed Virgin Mary: Mother of Mercy

 

 

There are numerous titles given to Blessed Virgin Mary throughout history of the Church. The present Pope Francis has often emphasized the topic of mercy in the Church in the recent years. When we begin to look at the reasons, we find that his own episcopal motto is “Choosing with mercy.” Moreover, he had declared a Jubilee Year of Mercy from December 8, 2015 to November 20, 2016. During the Jubilee year, the Pope had opened the doors of the four major Basilicas in Rome, especially the Holy door at the Basilica of Mary Major drew a connection between the jubilee year of mercy and Mary, Mother of mercy.[1] In this regard, Pope Francis had connected Mother Mary as the door of mercy and the whole church need to allow her to intercede and to encounter Jesus her Son. The followers of Jesus and the members of the Church should learn from Mother Mary, who had conceived in her heart prior to her womb. This was possible to her because of her obedience to God and kept an open heart towards the direction of the Holy Spirit to transmit the power of mercy of God to the whole creation. Similarly, Pope Francis in the year 2013 has penned a letter to show his closeness to Fr Pasqualino Di Dio, founder of the Little House of Mercy, in Sicily, Italy, in which he encouraged all those who collaborate in this good project to the tenderness and mercy of the Father, in sharing the solidarity to the weakest and the most discouraged.[2] During the time of pandemic the maternal role of Blessed Virgin Mary would be a great help to the whole Church to experience the mercy of God.

 

Significance of the Term Mercy

 

            Looking at the Hebrew root word hesed which means mercy, righteousness, sentiments etc., that makes another person dependable and worthy to experience mercy.[3] Scholars are of the opinion that the human and the divine attitudes are designated in this. In addition to this, the common word in the bible for mercy is emet which means solidity, steadfastness, loyalty,[4] but the New Testament uses eleos which is broader than mercy as a duty of one person to the another, readiness to associate with the other person who is in need.[5] Generally, the term mercy is understood as the emotion roused by contact with an affliction which comes undeservedly on someone. It is seen as the distress of others as one’s own. In addition to this, the Oxford dictionary defines the term ‘mercy’ as ‘pity’, ‘compassion or forbearance’, ‘charity’, ‘forgiveness’, ‘to help someone in great need’ for a suffering person.[6] It is the compassionate sorrow at another’s misfortune together with a will to alleviate it. [7] Thus, the encounter of love and misery gives birth to mercy.

 

Biblical Understanding of Mercy

 

            God’s mercy manifested in his saving acts of forgiveness of individuals. (Deut 13.17, Ps 25.6, Hos 1:6-7). It is the mercy of God that matters, not any human will or endeavor, for one’s survival. Therefore, the mercy of God is often associated with covenant with the people of Israel. Similarly, the mercy of God was understood as His saving will and of love for everyone. In the face of unfortunate this emotion includes the elements of both awe and mercy.[8] In the OT context we understand mercy as an attitude of God which arises out of a mutual relationship with the human person. It is the attitude one expects of the other in a real relationship. Thus, the relationship of mutual mercy arises between relatives, friends, hosts and guests, masters, and subjects in the covenantal relationship which will be understood as a helpful act corresponding to a relationship of trust, faithfulness as the appropriate attitude. In human relationships, the element of obligation may yield before that of favour, but on the side of God it denotes grace. However, from the biblical points of view mercy is described as the readiness of God to come to the aid of his distressed creature out of free grace. Moreover, human experience of God as the God of mercy, compassion and forgiveness which can be seen both in the OT and in the NT. The general notion of mercy must be understood as an actual attitude of God towards sinful man.[9] God in his bountiful mercy shares his love and kindness to every human person, who is the image of God. In the religious usage God’s mercy always means His faithful and merciful help. We remember that God keeps his covenant promises despite man’s unfaithfulness. Thus, primarily mercy denotes not a disposition but the act or demonstration of assisting in faithfulness. Moreover, the NT denotes the showing of love and the act of mercy to be extended to the loving kindness in its general sense.[10] The loving kindness of God and the human person must be understood as an act of mercy.

 

Fullness of Grace

 

            God granted Mary the fullness of grace. According to Luke, the Evangelist, the angel addresses Mary, “O highly favoured one” (Lk 1.28). This emphasizes the predominant aspect which the Lord perceived in the person of Mary. “Highly favoured one”, “Full of grace” or “Made full of grace” or “Filled with grace” clearly indicate that this was a gift given by God. In this connection, Pope John Paul II clearly states, “From the first moment of her conception she belonged to Christ, sharing in the salvific and sanctifying grace through the power of the Holy Spirit, Mary receives life from him to whom she herself gave life as a mother”.[11] The extraordinary and gratuitous nature of God’s intervention becomes clear. Moreover, grace understood in the sense of sanctifying grace which produces personal holiness, brought about the new creation in Mary making her fully conformed to God’s plan. This grace, according to the Letter to the Ephesians (6:1) is bestowed in Christ and on all the believers. The original holiness of Mary represents the unsurpassable model of the gift and the distribution of Christ’s grace. The grace has a quality that places it above the grace possessed by any other person. It is uncontaminated grace. Thus, the Catholic Church calls Blessed Virgin Mary in this title “Immaculate”, which naturally means perfect and without any mistake. It is because of this Mother Mary is called store of grace, the same grace that filled Christ Himself. God’s grace consists in the gift of oneself. And thus, we say, “The grace of God has appeared for the salvation of all men” (Titus 2.11). Therefore, the Immaculate Conception implies that Mary was full of grace from the beginning of her life. She was preserved by the power of God because of her fiat and obedience to the will of God. Hence, grace, we understand as love, freedom, strength, and promise.[12] Every individual who has received the grace / favour from God is protected with the same power. Mother Mary in her total yes to the divine plan of God is completely free before God and she is responsible for humanity.

 

The Magnificat and Mercy 

 

The Catechism of the Catholic Church clearly defines that the Virgin Mary “Co-operated through free faith and obedience in human salvation”.[13] In total obedience to the saving will of God she expressed her strong “Yes” to God. Similarly, Mary expresses her own sense of lowliness on the other side, “My soul magnifies the Lord, and my spirit rejoices in God my Saviour for he has looked on the humble estate of his servant” (Lk 1:47-48). This reveals the experience of Mary and the hand of God upon her. God is not only the Almighty to whom nothing is impossible, but also the merciful, capable of tenderness and fidelity towards every human person. God has bestowed that mercy on Blessed Virgin Mary. This is understood when She encountered the angel in the meeting experiencing the mercy of God.

The song of Mary, the Magnificat (Lk 1:47-55) opens with the declaration of her intention to magnify God. This stands parallel to the affirmation that she has found joy in God enabling her in a miraculous way. This happy state exists because God has regard for the afflicted state of his servant. It is not that Mary has some personal and individual affliction. Analysing the first part of the Magnificat moves to the climax by taking a broader view of Mary’s experience as demonstrating the holiness of God, which brought mercy for all generations. This act of God’s mercy is for generations upon generation of those who fear him (Lk 1:54-55). The second part of the Magnificat moves to the climax of showing God’s mercy to all the descendants. It is the mercy promised to the patriarchs and Abraham and his descendants for ever. As we read in the Psalm 25:6 “Your mercy and steadfast love have been from of old”, so also God has bestowed his mercy upon Mary from her conception. As George states “Poverty of spirit manifests through her interior attitudes like dependence on God, humility and admission of personal limits, availability, detachment and openness to others”.[14] The Magnificat of Mary is an eloquent expression of this beautiful virtue. She loved the Lord God with all her heart, all her soul, all her mind and all her strength (Mk 12:30) to reveal the mercy of God to everyone.

In addition to this, Blessed Virgin Mary facilitates our encounter with Christ as a maternal and saving presence in the Church, which can fully grasp her union with Christ and her service to the Gospel only through a deep knowledge and love of Blessed Mother. As Mary is associated with Christ in his salvific mission, so also the Church is associated with him in continuing the same work through the centuries. Moreover, on Calvary the Church collaborated in her own salvation in Mary, who in her faith, love, and obedience shines forth as the model of mercy.[15] Mary is the clearest expression of the essence of the Church and the model of the spiritual attitude with which the Church celebrates and lives the divine mysteries.

 

Blessed Virgin Mary – Mother of Mercy

 

            The rich sense of an act of faithfulness and the loving kindness can be understood in the life of Mother Mary. She kept the word of God in her heart and was pondering. Moreover, she responded to the plan of God by her obedience to the will of God. In the life of Mary, as the evangelist explains clearly, when the angel appeared and greeted, “Hail full of grace, do not be afraid Mary, for you have found grace with God” (Luke 1:28-30). This greeting of angel “full of grace” which is the identity of God’s favour and mercy. She is the first and foremost a person who is dear to God from all eternity. Hence Mary can be clearly understood as the real living manifestation of grace.[16] Here the grace signifies the absolute gratuitous favour, freely given, similarly, where grace denotes a quality inherent in the person, seen as the effect of divine favour which makes a person beautiful, attractive, and amiable. Moreover, Mary found favour with God, the grace which filled the heart and soul because of her holiness as the Church has declared Immaculate from her conception was possible because of her obedience. Mother Mary is called Mother of mercy because she is compassionate toward all and eager to help the sinners.

God the Father has revealed His mercy in and through his Son Jesus (Jn 3:16-18). Jesus became a human person not to condemn the humanity but to forgive and to manifest the mercy of God in and through his word and deed (Mt 9:13). Human beings are sinful, and no human sin can erase the mercy of God. Indeed, sin itself makes even more radiant the love of God the Father. This love of God has been manifested and transferred to us from His Son Jesus. In the words of Pope St. John Paul II in Veritatis Splendor explains the role of Blessed Virgin Mary “Mercy reaches its fullness in the gift of the Spirit who bestows new life and demands that it be lived, the Spirit renews the face of the earth (Ps 104:30), makes possible the miracle of the perfect accomplishment of the good. This renewal gives the ability to do what is good, noble, beautiful, pleasing to God and in conformity with the gift of mercy because of her Son, Jesus”.[17] Blessed Virgin Mary is Mother of Mercy because it is to her that Jesus entrusts his Church and the whole humanity. At the foot of the Cross when she accepts John as her son (Lk 23:34), Mary experiences the richness and the universality of God’s love and opens her heart and enables it to embrace the entire human race. Thus, Mary becomes Mother of every one of us to obtain for us the divine mercy.[18] Mary shares our human condition, but in complete openness to the grace of God. She understands sinful human person and loves every individual with a Motherly love. Moreover, Blessed Virgin Mary is the mother of mercy because she bore in her womb the very face of the divine mercy. Mother Mary is called by all as Mother of Mercy it is because of the mercy of Jesus toward human beings that has made Mother Mary merciful. [19] Precisely for this reason she is on the side of truth and shares the Church’s burden in recalling always and to everyone the demands of mercy. Mary’s presence on calvary encourages us to understand the transforming power of the Holy Spirit in her life.

However, the Second Vatican Council offers us a criterion for discerning authentic Marian doctrine: “Mary occupies a place in the Church which is highest after Christ and closest to us”.[20] We can understand this lofty position granted to Mary in the mystery of salvation. The entire teaching of salvation history invites us to look to the Virgin Mary as a model of perfect adherence to the will of God. Recalling the unbelievably beautiful expressions of the Letter to the Ephesians: “God who is rich in mercy out of the great love with which he loved us, even when we were dead through our trespasses, made us alive together with Christ” (Eph 2.4). The Council affirms with the title to God “Most merciful” the son born of a woman is thus seen as the fruit of the Father’s mercy and enables us to understand the mother of mercy. This reminds us of the unique bond uniting Mary with the Holy spirit. Everything in fact comes from the will of the Father, who has sent his Son into the world, revealing him to men and establishing him as the Head of the Church. This is the plan that was fulfilled by the Incarnation, the work of the Holy Spirit, but with the essential co-operation of the Virgin Mary, who became an integral part in the economy of communicating the love of God the whole humanity.

 

From Cana to Calvery

           

The role played by Mother Mary is a mediating role. It was because of her fiat the Son of God truly became flesh, Jesus the human person. The mediatory role of Mother is intricately linked to her virginity and the conception. The human engendering of the Word made flesh was the work of God the Father, which was realized in the womb of a woman who was entirely disposed of the action of God in her. The element of faith that the Evangelist John emphasizes to believe in his name (Jn 1.12). It is faith that opens for all men this possibility. Mother Mary by her faith and obedience to God allowed her to take part in the plenitude to communicate the gift of being able to share in his divine mercy. Moreover, at the salutation of the Angel Mary was transformed by grace (Lk 1.28); it was the grace of being a virgin and when the plan of God is announced to her that she will become the mother of the Son of God (Lk 1.38).

            This role of mediation can be clearly seen at Cana as well as at the Cross. At Cana Jesus never said anything first but it is Mary took the initiative and told the servants “Do whatever he tells you” (Jn 2.5). A similar remark can be seen according to the description of the Evangelist Mother was standing between the Cross of Jesus and the disciples He loved (Jn 19:25-26). Here also she is standing in a position of mediation between Jesus and the disciple. However, we find that there is one mediator between God and man, Jesus who gave himself as a ransom for all (1Tim 2:5-6). Jesus Christ alone is the perfect mediator between God and man. But Mother Mary shares in the one mediation of Christ in accomplishing the redemption of the world in distributing the gifts of eternal salvation obtained from the cross. As Pope John Paul II explains, “The first moment of submission to the one mediation between God and man – is Jesus, but the acceptance of Virgin Mary pervaded by her spousal attitude as handmaid of the Lord constitutes the first and fundamental dimension of that mediation which the Church confesses and proclaims in her regard”.[21] The task of mediation in distributing all the grace of redemption is performed in intimate union with the Holy Spirit (Lk 1.35). Mother Mary is the human instrument of the Holy Spirit in the work of sanctification. It is the Holy Spirit wills to distribute all his heavenly gifts of grace and mercy.

           

Conclusion

 

Down through the centuries, Mother Mary is called with numerous titles that are expressions of her love and mercy. Mary’s titles are enshrined in the Litany of Loreto. One of the important exhortations that we find as Mother of mercy. This title “Mother of mercy” gives us encouragement to imitate her virtues. She was the first one to receive the salvation inaugurated in Jesus. Mary is an act of grace and she proclaims the salvation of God to all (Lk 1:54-55). God’s mercy is his active faithfulness to his covenant commitment to Israel. This is not a general statement about the character of God as a declaration of what God has demonstrated in his action upon Mary. God’s mercy now embraces all the future. The move from Mary’s individual experience to what has been accomplished for all Israel is now achieved in Mary.

            Blessed Virgin Mary by her very fact of her obedience and the faith she had in God is revealed by the power of the Holy Spirit. She humbled herself before the power of God and God has made Mary as an instrument to share the grace and mercy to the whole universe. In this context, Pope Francis made a special prayer to Mother Mary “We fly to your protection, O Holy Mother of God”, in the present tragic situation, when the whole world is prey to suffering and anxiety, we fly to you, Mother of God and our Mother, and seek refuge under your protection. Virgin Mary, turn your merciful eyes towards us amid this coronavirus pandemic.  Mother of God and our Mother pray for us to God, the Father of mercies, that this great suffering may end and that hope, and peace may dawn anew.  This prayer of the Pope Francis expresses that through the intercession of Blessed Mother for the whole humanity would experience forgiveness, salvation, and mercy.

 

---

[1] One of the most cherished titles of Mary is that of “Mother of Mercy” which appears in the Litany of Loreto. This title goes back at least to the 3^rd century. In a new form of prayer “We fly to your patronage” has the word “mercy” in the place of “patronage”. Many saints from the Middle ages have bestowed this title on Mary: Peter Damian, Bernard, and others. As a matter of fact, St. Alphonsus claimed it was Mary who in a vision to St. Bridget gave this title to herself. I am the Queen of heaven and the Mother of Mercy. Cf. Anthony Buono, ed., Dictionary of Mary, Mumbai: St. Paul’s, 2006, p.315.

[2] https://www.vaticannews.va/en/pope/news/2020-11/pope-little-house-of-mercy-a-beacon-of-light-and-hope.html, accessed on 25.11.2020.

[3] John Mckenzie, Dictionary of the Bible, Bangalore: ATC, 2002, p. 565.

[4] John Mckenzie, Dictionary of the Bible, p.566.

[5] John Mckenzie, Dictionary of the Bible, p. 567, Cf. Gerhard Kittel, Theological Dictionary of the New Testament, Vol. 2, Michigan: WM.B Eerdmans Publishing Company, p.477

[6] Della Thompson, ed., The Concise Oxford Dictionary, Delhi: Oxford University Press, 1999, p.853.

[7] J.M. Perrin, “Mercy”, William McDonald, ed., New Catholic Encylopedia, Washington: Jack Heraty & Associates, 1967, Vol. IX, p.673.

[8] Gerhard Kittel, Theological Dictionary of the New Testament, Vol. 2, p. 477.

[9] Adolf Darlap, “Mercy”, Karl Rahner, ed., Encyclopedia of Theology, Mumbai: St. Paul’s, 2004, p.954.

[10] Gerhard Kittel, Theological Dictionary of the New Testament, Vol. 2, p. 483.

[11] Pope John Paul II, Redemptoris Mater, No.10.

[12] R.K. Samy, ed., Mary in our Search for Fullness of Life, Bangalore: NBCLC, 2006, p.48.

[13] CCC. 511.

[14] George Kaitholil, Mary: The Pilgrime of Faith, Mumbai: St. Paul’s, 1998, p.37.

[15] Beverly Roberts Gaventa, Mary: Glimpes of the Mother of Jesus, Minneapolis: Fortress Press, 1995, p.93.

[16] Raniero Cantalamessa, Mary Mirror of the Church, Bangalore: I.J.A. Publications, 1998, p.17.

[17] Pope John Paul II, Veritatis Splendor, No. 118.

[18] Beverly Roberts Gaventa, Mary: Glimpes of the Mother of Jesus, p.95.

[19] Anthony Buono, ed., Dictionary of Mary, p. 315.

[20] Lumen Gentium, No. 54.

[21] Pope John Paul II, Redemptoris Mater, No. 38.

 May I Kindly request you to have a look of my  Youtube ..... Love & Serve...   

https://youtu.be/mE-axVYR0aY

ST. TERESA  OF   CALCUTTA -   A MISSIONARY   IN   CHRISTIAN    CHARITY

       

      

           India is rich in its varieties of cultures, languages, religions, philosophies etc., co-existing with each other and has a highly developed religious consciousness and tradition. The fact that all major religions of the world are not only present but flourished in India. There is no country in the world, as India, with such a deep realization of superiority of the spiritual power. So it is rightly said ‘to all countries one can go as a tourist but to India one must come as a pilgrim’, because of the religious consciousness.  At the same time, there is the frightful picture of inequality, exploitation, corruption, unemployment and child-labor are the permanent scenarios of the Indian panorama. Particularly, the land of Mahatma is fast becoming a slaughter-house in which innocent people are mercilessly treated. These complex realities situate a tension-filled atmosphere and become a great challenge in the present day context.

         Moreover, the false ideology of the country is ‘one nation-one religion- one culture’ which raise a question mark to the unity in diversity.[1] In this regard, majority of the people think that only Hinduism is the religion of the country and all the other religions are untrue.[2] On account of this, several atrocities and fighting took place in the past and taking place in some parts of the country even now. However, the main purpose of a religion is to promote love, peace, unity and brotherhood etc., but now religion has turned to be a source of hatred, violence and division. Moreover, the anti-conversion bill has been passed in order to place a block to Christian missionaries and imposed restrictions on foreign missionaries in the recent times. Amidst the culture of violence, the life and services of St. Teresa of Calcutta proclaimed silently and insistently that love and compassion can touch the lives of the people. Christian mission in India gets its importance and admiration in the modern times from her who seemed to have succeeded in clothing her faith in a widely accepted mission, doing small things with great love.

Missionin Indian Context

     Generally, it is believed that mission in India had its own way to produce the expected results. There were zealous missionaries like St Francis Xavier, John De Britto, and Robert de Nobili who had worked on the conversion. However, looking into the present realities of India, the Church has to be present and active as a changing pattern of Indian society. In this regard, Pope Francis explains, mission should be a witness of a different way of doing things, of acting, of living that attracts many people towards Jesus.[3] Therefore, mission today has to move away from the central position and go to the peripheral areas to make difference and to bring change in the lives of the people. From the life and the ministry of St. Teresa of Calcutta, one gets a new mission theology, which is mainly concerned on the poor and the needy. However, the post-synod document Ecclesia in Asia points out ‘mission of love and service in Asia…” Here mission is conceived in terms of love and service. Such a mission will evoke positive response; conversion of hearts, communal conflicts and mutual distrust will disappear; there will be inter-religious collaboration which will contribute to the emergence of new humanity.

Specificity of Mission – St. Teresa of Calcutta

       A missionary is the one, who is sent with a mission and a message to deliver. Just as Jesus was sent, each faithful is being sent to be a witness of His Gospel of love and compassion. In this regard, St. Teresa of Calcutta experienced God’s love in her personal life tremendously. When the people were confronted with disease, destitution, poverty, famine and having lost their identity in the family and in the society, she found a rich inspiration to instil and implant God’s love in the hearts of the poor and the needy. This mission of love derives its force and power from her personal intimacy with God. She did not perform any little work for her name and fame but for God. She depended totally on Divine providence to support her work on behalf of the poorest of the poor. She believed to have a person-to-person contact in implanting the values of the Gospel in the hearts of the poor. Every human individual is Christ for her and since there is only one Jesus and the person who suffers on the road side is the one in the world at the moment.[4] She considered the personal contact was essential to communicate the love of God. 

Poor Centered Mission

   

       It is clear that the human person is created in the image and likeness of God. This image has been obscured and even violated. For this reason, the Church is called to be on the side of the poor in every possible way. Moreover, Pope Francis, during his visit to Manila insisted “The poor are at the center and the heart of the Gospel, if we take away the poor from the Gospel, we can’t understand the message of Jesus Christ”.[5] Thus it is clear that the message of Jesus can be understood only in relation with the poor and the needy. Added to this, Cardinal Robert Sarah emphasized, “The Church has to go out of herself and to go to the peripheries: those of the mysteries of sin, of pain, of injustices, of ignorance and of religious indifference, of thought, of all misery. Through daily contact with these peripheries the Church is called to bring healing and love through her charitable service”.[6] The main concern of St. Teresa of Calcutta was that she did not want to leave the poor and the sick to suffer individually. She did not allow them to die unwanted, unloved and uncared, because she identified the face of Jesus in them. In this connection, Pope Francis states, “Evangelizing the poor means drawing closer to them, having the joy of serving them, healing the wounds, transforming human according to the logic of love”.[7] To her, the Christ on the crucifix was not different from the one who was dying at her hospice.

Kingdom of God Centered Mission

       

         In this connection, Legrand correctly points out “Kingdom would describe a situation that responds to all the ecological, socio-economic, psychological and spiritual demands of a fulfilled humanity. Moreover, “Kingdom is basically an action of God coming with his sovereign power and saving concern”.[8] Hence, if one enjoys love from God, naturally one is called to create a community and to share that same love and kindness with one another. However, freedom, justice and liberation are the parameters of the Kingdom thrust towards the total liberation of the human being.[9] Jesus has left an enormous legacy of freedom in all his ministry. Moreover, all the healing miracles bring freedom of every individual affected with sickness and disease. St. Teresa of Calcutta had experienced and personalized within herself the love of Jesus. Nevertheless, one of the primary aspects of the Church’s witness to the Kingdom, which is “a new human community of freedom and fellowship, of justice and love”.[10] Thus, the Kingdom of God is not a purely otherworldly reality but God’s loving kindness which manifests itself particularly as care and liberation for the poor and the needy.[11] It is a call to conversion and a call to turn to God to transform one’s life to love the other and by sharing God’s life in communion with others. The main aim of mission is to build up the Kingdom of God through works of liberation from evil from all its forms.[12] In this sense, the participation in the transformation of the human society appear as a constitutive dimension of the preaching of the Gospel. Hence, the Church is the witnessing community tangibly make the truth of the Kingdom accessible to the world. In fact, “God’s mission is heavily flavored with his grace”.[13] Through the grace of God one can claim to have entered into the Kingdom fellowship.

Mission of Compassion and Love

          It is obviously clear that St. Teresa of Calcutta came to India from Albania, she was not fluent in the native language but she won the hearts of the people. She inspired very much through the powerful ministry of compassion. It is compassion which will generate within oneself to be a missionary.[14] More than that during the natural calamities like famine and epidemics the compassion is shown to the poor and the needy. Especially the loving service of St. Teresa of Calcutta was the greatest witness for God’s love and compassion to the poor and the needy. She made all sorts of loving services with the purpose of universal brotherhood[15] and no individual should feel that there is no one to love and care for them. She performed the ministry of compassion in her life and transformed the deep and intimate love of Jesus for them. She succeeded in presenting Christ by her witness in charity to everyone she served regardless of religion, culture and language. Deeply rooted with the power of God, she boldly proclaimed and remained as a witness to God’s love.  She saw the sufferings of the poor equal like that of the cry of Jesus on the Cross and made several ways to fulfill them through her loving services. She was a simple and ordinary woman but a powerful communicator to reach out the hearts.

       The specialty of St. Teresa of Calcutta was very simple and ordinary. She focused Jesus and engaged herself in all sorts of possible ways of giving Jesus. In her missionary praxis, there was no preaching, no proclamation, no baptism, no catechesis, no distribution of Christian literature, no attempt at numerical increase, she did not undertake any missionary journey after the example of St. Paul or St. Francis Xavier. There is only one simple truth that she communicated through her word and deed the unconditional love of God. Her mission consisted in intensely loving and caring the poorest of the poor and to proclaim the compassion and love of God. She had a special concern for the least and the lost. Her understanding of mission is: “A missionary is one who is sent with a mission with a message to deliver. Just as Jesus was sent by His Father, the faithful are sent by Him to be a witness of His Gospel of love and compassion”.[16] The people are longing for love and kindness because in the modern world there is hunger not only for bread but also hunger for love, for kindness, for thoughtfulness. She pronounced that the biggest ailment in the world is not tuberculosis or leprosy, rather hunger for love, the feeling of being unwanted.[17] Therefore, St. Teresa of Calcutta manifested the love of Jesus to every individual who came in contact with her.

Kenotic Mission

       In the present scenario, the people are on the move to accumulate money, name and fame. However, the life of St. Teresa of Calcutta by following the ways of Jesus, stands as an example for a life of poverty and simplicity. She broke all barriers through love and service. She believed “A life of poverty, prayer and sacrifice will lead to the service of the poor”.[18] She spoke of charity not by words but by her actions and “Served Christ in the poor and brought Christ and his love to the poor whom she served”.[19] To her, the priority in life was Jesus, Church and the poor. She experienced the personal love in her life for which she lived and worked. She believed that the words of Jesus ‘you did it to me’ (Mt 25.40) became her life principle and practiced it in her life. She exemplified her faith in loving service to the poor. In this connection, Henning Wrogemann correctly describes “Mission is no longer understood to be an expansion, but a kenosis: a journey into the unknown and a letting go of personal security and thus allowing God to work in us”.[20] This new approach for mission is essentially based on the aspect of witness. Thus, Jesus-Angel Barreda states that to understand the mission of dialogue in the present world is to be kenotic, humble and near to the Cross and to the people.[21] Therefore, it is evidently clear that one can understand from the life of St. Teresa of Calcutta, charity becomes the greatest proclamation of the Gospel. Proclamation of the Gospel through the life witness has the great impact and she becomes a model.

St. Teresa of Calcutta a Self-Kenotic

        The life and ministry of St. Teresa of Calcutta is centered on her total surrender and dedication to Jesus. Her life of self-surrender is seen in her service to God. The self-surrendering and self-sacrificing life of St. Teresa of Calcutta is precisely understood as a kenotic expression of love for Jesus. She had numerous sacrifices done for the welfare of the poor and the sick. Such a great act of kenosis could be identified in relation with that of the sacrifice of Jesus and the service she rendered to the poorest of the poor. The life-style of St. Teresa of Calcutta could be very well placed within a spirituality of self-kenosis.[22] She left her own family, friends and beloved ones which made her to be expressive of a kenotic. Moreover, the self-emptying could be seen as the completeness of Christ’s self-renunciation. The life of Jesus is the revelation of God’s self-giving love, which is evidently seen in the actions of Jesus’ self-giving love.

        It was the conviction of St. Teresa of Calcutta that with praises she was not puffed up; and with the insults she did not get hurt and depressed because charity does not act in this way.[23] She had to endure several hardships and humiliations in her witnessing mission. Initially, she did not have enough money, place to accommodate the poor and the needy, experts and personnel to look after them. There was no one to support and help her. Moreover, the poor did not accept her and they chased her out from their place and houses by stoning at her. There were several tortures and she was not granted permission to perform the work. To look after the poor and the needy engaged practically in begging. Furthermore, when the pilgrim place of Kali temple was given to St. Teresa of Calcutta as the first home for the dying, the Brahmin priests and the people thought that the Kali temple had been handed over to a Christian missionary. They protested and petitioned several times to the higher authorities.[24] Even then she felt that it was important to touch the broken bodies and unattended souls with her compassion and she had shaken the conscience of the city.

Mission Methods of St. Teresaof Calcutta

        God’s love has been manifested to the world through the incarnation of Jesus. St. Teresa of Calcutta felt that everyone is sent into the world with the purpose of communicating God’s love to one another. Like any other missionary, she formulated her own methods to evangelize the poor and the needy. She diagnosed the malady that affected the society of her time and came up with a radical remedy for it. She analyzed the needs of the society and evolved an answer to meet the greatest challenge and expressed that we should not be afraid to proclaim Christ’s love. The work however small and humble it may be, it has to make Christ’s love in action. Hence, she understood that the mission in her life is a love in action.

Head Involved Mission

         St. Teresa of Calcutta surrendered her head to the realm of God because she understood that the head is important for a human person to direct oneself to God. However, she made up her mind and thought to be filled by the power of God and allowed God to work in and through her.[25] She had the personal encouragement, will and desire for Jesus in her head, which motivated her desire and thought to decide for the poor and to express that deep love in the disguise of the poor.[26] She always had the intention and the desire to perform what pleases Jesus. Her whole head was completely filled by the power of Jesus. Such was the deep conviction that she trained up her mind to engage herself with the poor. She had the thirsting desire of Jesus and dedicated herself completely in her actions. One can clearly say that her head was completely filled by Jesus and the poor. Therefore, she was constantly thinking on her charitable activity and planned in her heart to express them through her loving actions.

Heart Involved Mission

      Heart is the origin and source of all feelings for a human person. St. Teresa of Calcutta filled her heart with the intimate love of Jesus. One can very well understand that her heart could not contain other than Jesus and the poor.[27] All the more, she never kept her heart closed for the poor.[28] She said frequently to her followers those who are filled with joy in the heart preach without preaching.[29] However, she filled her heart with God’s grace that made her to dedicate her heart. Only a heart that experienced real love can understand the heart of others. Since she allowed God to work within herself, it was easy to manifest her love for the poor.[30] Thus she motivated the heart of the poor to hear the message of love in their personal life.

Hands Involved Mission

        There was no dichotomy in her heart and hands but there was a closeness in her thought and feelings. Thus she transmitted the power, grace and God’s love to the poorest of the poor. She played an important role to carry out the love of Jesus to the poor and the sick. This was possible for her because she expressed the same love what she had within her heart. She preached Christ every moment of her life especially through her acts of charity. She focused her heart and mind on Jesus therefore it was possible. She radiated the presence of Christ by her compassion and through her presence with the poor, sick and the dying. She preached everywhere about the dignity of God’s children irrespective of their social conditions, race or religion. It is very clear that St. Teresa of Calcutta has been sent to the world to be the presence of God’s love and compassion. Therefore, she gave witness to the Gospel every moment of her life. The deep love that she had for Jesus had been transmitted in and through her loving services to the poor and the needy.

Person to Person

       St. Teresa of Calcutta agreed to render her charity to be a simple and ordinary level and not a big way of doing things. She insisted that one must come into close contact with the individual. In the modern world one should not wait until to get the numbers to express love and respect then no one will get the expected numbers.[31] The method what she kept in her heart was the personal contact with the individual person. She believed in a person to person contact and saw Christ in every person. This type of personal contact can take place in anywhere, on a street, in a city square, during work, on a journey etc., here the individual is essential and important to communicate the message of love. This type of contact will take place in a personal dialogue, when the person speaks, shares their joys, hopes, concern and many other heartfelt needs. This was the specific way that she followed to communicate the love of God to the poorest of the poor.

       She completely placed her total confidence in God and she expressed when two persons met, there the mission begins. She considered this type of personal contact an essential one to communicate to enter into dialogue with them and to share the love of God. Since there is only one Jesus and there is only one person at a moment longing to experience love, she accepted that there were thousands of poor but she attended and served one at a time since every individual was important.[32] For this she started to encounter a single person at a time, an abandoned child, a dying person, a leper to care for them and to share the love of God to the least individual. This personal experience of St. Teresa of Calcutta consoled the poor. Though this is purely a simple action, it was filled with richness of love for the poor individual. She did not do any of this work for her name and fame but for the glory of God. The best and effective way for the transmission of the Christian faith and the Love of God would be ‘one to one and door to door evangelization methods’. This was the method Jesus practiced to bring good news to the poor. Similarly, St. Teresa of Calcutta practiced to share God’s love and kindness to the poorest of the poor door to door method. This was the approach, to meet, to touch and to heal the poor through her presence.[33]

Promoting a Civilization of Love

      Love does not have a specific knowledge of a language, but real love can understand the heart of the individual. There was no hesitation for St. Teresa of Calcutta in working for the promotion of the civilization of human love in the society. With great love, she was ready and willing to render her service to the poor in the slums. Pope John Paul II during his audience insisted the role of St. Teresa of Calcutta in the following words: The Lord made this simple woman, who came from one of the Europe’s poorest regions a chosen instrument to proclaim the Gospel to the entire world by acts of love.[34] Such a clear statement proves that St. Teresa of Calcutta promoted the gospel values in her life. However, real love demands self-less service, she did not worry about time and place but for all her work she had the power from God. However, the approach of St. Teresa of Calcutta in transmitting the love of Jesus to the poor was through her witness in charity and service to the poor. Moreover, she was striving to build a civilization of love founded upon the gospel values of peace, solidarity and freedom.

St.Teresa of Calcutta: A Real Missionary in Christian Charity

       St. Teresa of Calcutta is a real missionary in the context of India. She left herself to be possessed by the love of Jesus and proclaimed the values of simplicity and poverty of Jesus. A simple woman, God has chosen to be an instrument to proclaim the Gospel of love to the entire world. It is worthy to remember the words of Cardinal Fernando Filoni, “St. Teresa of Calcutta was a great evangelizer, but she was first evangelized by the poor”.[35] Though, she did not use mere words to proclaim God’s love but her method of giving Jesus to the poor was unique especially by acts of love and by ways of charity. In the Indian context, she did not engage herself in her mission with the ways of increasing the numerical values of the Indian Church. It was possible for her to be a real missionary in the Indian context because of her practices of virtues in her personal life, such as courage, commitment, conviction, openness, fidelity and inner-freedom. All these virtues made and lead her to appropriate actions in all the situations of her life. These virtues inspired her to be spontaneous in her actions of compassion, kindness, mercy and sensitivity to all sorts of sufferings of the human persons.

       The Method of St. Teresa of Calcutta was entirely different. She did not find important to make someone Christian by baptism, rather to make someone Christian by practice and to live a life of witness. There cannot be a true proclamation of the Gospel unless the Christian offers the witness of lives in harmony with the message that one preaches. Therefore, the goal of evangelization in the eyes of St. Teresa of Calcutta is the renewal of humanity and the establishment of the kingdom of God. She was primarily responding to the new mission offered by Jesus in her works of charity.  Moreover, she practiced the formula of love to communicate the message of compassion of Jesus. It is only in love; one can reach beyond the boundaries; and does not have exclusion but has the preference for the most forsaken. She had followed through her works of charity the kindness therapy to transmit God’s love to the poorest of the poor.

      In the Indian context, one understands that the power of God is transmitted and shared with the works of evangelization. The methodology of St. Teresa of Calcutta for evangelization would be apparently questionable, especially before the command of Jesus ‘Go therefore and make disciples of all nations, baptizing them in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit’ (Mt 28.19). In principle one cannot consider, St. Teresa of Calcutta was refuting this missionary command of Jesus; On the contrary she gives a solid foundation to this missionary command. A metanoia- conversion of the heart is sought and proclaimed by St. Teresa of Calcutta which is required in the present day Indian context. Such a conversion of the heart can instill in the heart of the individual to experience and to realize the compassion and the love of God.

Conclusion

     In the context of India, Christian discipleship lived in daily fidelity is most effective and at the same time non-threatening and non-aggressive form of evangelization is the need of the day. Through this, one can build up relationships and promote peace in the society. Moreover, the present day society faces a lot of conflicts, division and communalism and Christian mission must play the role of a bridge building. One needs to transcend various differences of culture, religion, language etc., in order to give Jesus and his message and to reach out to all sorts of people without any discrimination. St. Teresa of Calcutta globalized love, compassion and care through which she has brought the poor, the sick and the abandoned to Jesus. The purpose of mission is centered on the conversion of heart than in conversion of religion and in a pluralistic context like that of India witnessing model would be an appealing one. There is one indispensable requirement to be effective evangelizers in the present day society is that by the virtue of gentleness, love, care, concern, kindness and compassion, to enrich human relationships and dignity. Thus the Church by transmitting the Gospel values has to transform the society. The approach of St. Teresa of Calcutta in proclaiming the Gospel to the poor was unique. Amidst the atrocities, cultural violence and religious fundamentalism, St. Teresa of Calcutta proclaimed silently and insistently that love and compassion can touch the lives of the poor, the sick and the abandoned who are in need of ‘good news’ of life, care, love, concern and friendship. However, she transmitted the love of God in her actions by crossing the boundaries of religions, cultures, races, nationalities and languages by way of entering into dialogue with poor.

---

[1] Vinoy Valachathenakathu, “Modern Hindu Fundamentalism and Fanaticism”, Vinai, 14 (2003), p. 44.

[2] Thomas Naickamparambil, “Mission and Social Transformation”, Aikya Samiksha, 3 (2006) 1, p. 15.

[3] Pope Francis, Evangelii Gaudium, No. 15.

[4] Jaya Chaliha and E. Le Joly, ed., The Joy in Loving: A Guide to Daily Living With St. Teresa of Calcutta, New Delhi: Viking Penguin Books, 1996, p. 226.

[5] Pope Francis, http://www.zenit.org/en/articles/key-messages-of-pope-francis, accessed on 18.2.2019.

[6] Robert Sarah, “UN Tribute to St. Teresa of Calcutta”, L’Osservatore Romano, No. 37 (September 2013), p. 15.

[7] Pope Francis, “The Poor at the Centre of the Gospel”, L’Osservatore Romano, (January 2016), p. 5.

[8] Lucien Legrand, “Good News, Kingdom and Conversion”, in Aloysius Xavier, A. & Stanly Kumar M. (eds.), The Word is Near You, Bangalore: Vol. II, St. Peter’s Pontifical Institute, 2002, p. 2.

[9] G. Soares-Prabhu, “The Kingdom of God: Jesus’ Vision of a New Society”, in D.S. Amalorpavadass, ed., The Indian Church in the Struggle for a New Society, Bangalore: NBCLC, 1981, p. 601.

[10] Michael Amaladoss, “Creativity in Mission”, Mission Today, 1 (1999) 4, p. 293.

[11] Michael Amaladoss, “Kingdom of God as the Goal of Mission”, Vaiharai, Vol. 1, No.4 (1996), p. 281.

[12] Pope John Paul II, Redemptoris Missio, No. 15.

[13] Gnanakan, Ken, R., Kingdom Concerns, Bangalore: Theological Book Trust, 1989, p. 118.

[14] Jesus-Angel Barreda, “Tendenze della Missione Oggi”, Urbaniana University Journal, 67 (2014)1, p. 158.

[15] Brian Kolodiejchuk, Mother Teresa: Come Be My Light, London: Rider Publications, 2007, p. 247; Christian Feldman, Mother Teresa: Love Stays, New York, The Crossroad Publishing Company, 2000, p. 76; Mother Teresa’s Letter, 19th December 1974; 2nd June 1974; 19th March 1972.

[16] Mother Teresa, No Greater Love, ed., B. Benenate, Becky and J. Durepos, Novato: New World Library, 1997, p. 145.

[17] Navin Chawla, Mother Teresa, New Delhi: Gulmohur Press Pvt.Ltd, 1992, p.208; See also Mariasusai Dhavamony, “St. Teresa of Calcutta’s Mission of Love for the Poorest of the Poor”, Studia Missionalia, Vol. 39 (1990), p.137.

[18] Mother’s Letter, 7th March, 1979.

[19] Palatty Koonathan, “The Missionaries of Charity: A Most Challenging Mission”, Indian Missiological Review, (1998), p. 22.

[20] Henning Wrogemann, Missionstheologien der Gegenwart. Globale Entwicklungen, kontextuelle Profile und ökumenische Herausforderungen. Lehrbuch Interkulturelle Theologie / Missionswissenschaft, Band 2, Gütersloh: 2013, p. 21.

[21] Jesus-Angel Barreda, “Tendenze della Missione Oggi”, p. 157.

[22] Bryan Lobo, “Mother Teresa: Self-Kenotic Sanctity for Evangelization a Christian-Hindu Reflection”, Studia Missionalia, Vol. 61 (2012) p. 272 He states that Her life of self-kenosis within a Hindu context kept echoing the divine spirituality of self-sacrifice and self-less service, which is to be understood as niskama karma.

[23] Mother’s Instructions, Vol. 1, p. 10.

[24] Navin Chawla, Mother Teresa, New Delhi: Gulmohur Press, 1992, p. 181.

[25] Mother’s Letter, 29 March 1996.

[26] Mother’s Letter, 24 April 1996.

[27] Mother’s Letter, February, 1964.

[28] Mother’s Letter, March 22, 1976.

[29] Mother’s Letter, April, 1964.

[30] Mother’s Letter, 24th September, 1973.

[31] Malcolm Muggeridge, Something Beautiful for God, London: Harper Collins Publisher, 2009, p. 124.

[32] M.K. George, Mother Teresa: an Apostle of Love, New Delhi: Indian Publishers, 1998, p. 27.

[33] Mother’s Letter, 2nd June, 1974.

[34] Pope John Paul II, “The Profound Lesson of St. Teresa of Calcutta’s Life: Being Christian Means Being Witnesses of Charity” L’Osservatore Romano, No. 43 (October 2003), p. 6.

[35] Fernando Filoni, http://www.ucanews.com/news/the-poor-evangelized-St. Teresa of Calcutta-teresa-first-vatican-envoy-says/74265, accessed on 21.2.2019.